Schronisko pod Rysami Tatry 2009, powierzchnia: 400m2, stadium: koncepcja autor: Marek Woźniczka, współpraca: Przemysław Stobiecki nagrody: 1 miejsce w konkursie "Architektura Betonowa 2009" Schronisko jak głaz. Turysta wędrujący górskimi szlakami, w chwili w której chce odpocząć, zawsze szuka jakiegoś wygodnego miejsca, w którym może przysiąść oraz schronić od wiatru, od deszczu, od słońca. Bardzo często wybiera duże skalne głazy, które idealnie nadają się do tego celu. Skalny głaz staje się schronieniem.

 
Schronisko odporne.
Forma i lokalizacja projektowanych brył schroniska jest ściśle związana z występującymi w tym rejonie lawinami. „Przyklejenie” bryły do skalnego uskoku, odpowiednie ukształtowanie powierzchni ścian i dachu ma umożliwić prześliźnięcie się potencjalnej lawiny. Żelbetowa konstrukcja całego budynku ma tworzyć bardzo wytrzymałą skorupę, odporną na siły oddziałujące z zewnątrz.

Dlaczego nowe?
Istniejące schronisko znajduje się na terenie Słowacji. Jest najwyżej położonym schroniskiem w Tatrach Wysokich (2250 m.n.p.m.). Schronisko jest bardzo popularne, latem odwiedza je kilkaset osób dziennie. Wskazuje to na potrzebę istnienia takiego obiektu w tym rejonie, jednak umiejscowienie wolnostojącego budynku na stromym zboczu jest przyczyną dewastowania go przez lawiny. Działo się tak już kilkanaście razy, ostatnio w 2000 i 2001 roku. Kluczowym problemem jest lokalizacja obiektu.
Projektowane schronisko usytuowane jest 25 metrów powyżej istniejącego przy naturalnym uskoku skalnym. Strefa wejściowa wymodelowana jest w formie podcienia – skalnego okapu – chroniącego przed opadami i nawiewaniem śniegu z wyższych partii doliny. Elewacja wykonana jest z płyt betonowych. Zastosowano beton fakturowy o delikatnym linearnym wzorze. Beton – „sztuczny kamień” ma korespondować z surowością otaczających schronisko skał granitowych. 

 
< powrót